Voorjaar

Mei maakt weer de benen bloot. Meisjes worden vrouwen, vrouwen worden weer meisjes. Alsof ze een nieuwe identiteit aantrekken, alsof de jurken op het blazoen van hun lijf heeft gewacht. Het geluk van veelbelovende dagen op een briesje van de zomer. Dus ook: de erotiek die ons tegemoet wappert, opwaarts en Latijns. En steden die vol raken met hoge hakken. Je kan het zelfs zien: ook in hun huishoudelijke manieren bewaren zij de macht van hun aantrekking. Natuurlijk ijdelheid, maar toch als ze ons gewoon tevoorschijn stappen: het oog dat overslaat op het hart en met heupen die ons de verbeelding in wiegen. Tussen schoenen en benen, tussennetkous en cupmaat. Ook nog: een streling langs onder voor hun lach.Op terrassen lezen ze in de luwte van de dag, maar zingen ze in onze hersenen als vertegenwoordigers van de zon. Denk je dan, wat moet dat worden als juli op de kalender klimt, als de temperaturen vol zullen stijgen langs de bilnaad van het kloppende bloed. Voorjaar, het zot van mannen. Geef ze wat nog even miniem verborgen wordt en ze raken al in het rood. Meer nog: zij draaien zich om terwijl zij mompelen, tegen hun eigen leeftijd aanlopen toch over borsten en rokken blijven gaan, als nooit genoeg schijnen te hebben aan het voyeuristische luisteren naar zichzelf. Voor de diepte van een blonde die naar de zomer buigt halen ze hun eerste en laatste ogen open, als passanten die zich vergapen aan wat de tijd te bieden heeft. Zelfs een rug met een jasje aan geven ze het voordeel van de twijfel, want er is altijd meer aan haar vooraan en hoe ze er écht niet kunnen aan doen meneer. Pak hun die ogen af en ze lopen niets nog achterna.




GJB