Morgen zou hun reistijd
kunnen zijn. Zij vermoeden
nu iets van herfst, houden
avond bij een laatste gesprek.
Zingen ligt dood in hun stem.
Zij zitten samen op tijd om te weten
dat het in hen later is dan zomer.
Klaar om niets anders dan
de lucht te maken, zullen ze rijmen
op elkaar. Een vleugelslag
die in ons het nakijken zal slaan.
Geert Jan Beeckman
Uit: Diep in het seizoen,
Uitgeverij P. Leuven
Maart 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
hallo Geert
BeantwoordenVerwijderenZopas je blogspot doorgekregen van je zus. Boeiende dingen! Het gedicht dat je vandaag op de blog plaatste, is raak gekozen. Enik wist helemaal niet dat jij de Mark Braet prijs gekregen had! Veel te late maar erg gemeende felicitaties.
Ondertussen zal je wel al weten dat ik in Burundi gezeten heb. Mijn blogje van toen: http://ecbuja.blogspot.com. Van een verschil gesproken Amerika en Afrika...
Groetjes en tot een volgende keer.
Marcella